Loading...

ਪ੍ਕਾਸ਼,ਗੁਰਿਆਈ,ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ,ਸ਼ਹੀਦੀ, ਗੁਰਪੁਰਬ, ਸੰਪੂਰਨਾ ਦਿਵਸ,ਵੈਸਾਖੀ,ਬੰਦੀ ਛੋੜ ਦਿਵਸ,ਇਤਿਹਾਸਕ ਦਿਹਾੜਾ,ਸੰਗਰਾਂਦ,ਬਰਸੀ, ਸਿਰਜਨਾ ਦਿਵਸ,ਜੋੜ ਮੇਲਾ ,ਜਨਮ,ਨਵਾਂ ਸਾਲ,ਮੱਸਿਆ,ਪੂਰਨਮਾਸ਼ੀ,

ਭਗਤ ਪੀਪਾ ਜੀ

1483 ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਜਨਮੇ ਗਗਨੌਰ ਦਾ ਰਾਜਾ ਜੋ ਪਹਿਲਾ ਦੁਰਗਾ ਭਗਤ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਰਾਮਾਨੰਦ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਧੀਨ ਵੈਰਾਗ ਵਿਚ ਆ ਘਰ ਬਾਹਰ ਛੱਡ ਭਗਤ ਹੋਏ ਇਨਾਂ ਦਾ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਧਨਾਸਰੀ ਰਾਗ ਵਿਚ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਦਰਜ਼ ਹੈ
{ਸੰਗ੍ਯਾ}. ਢੋਲ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦਾ ਕਾਠ ਅਥਵਾ ਧਾਤੁ ਦਾ ਬਰਤਨ.ਇੱਕ ਮਹਾਪੁਰਖ, ਜੋ ਗਗਰੌਨ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਸੀ. ਇਸ ਦਾ ਜਨਮ ਸੰਮਤ ੧੪੮੩ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ. ਪੀਪਾ ਪਹਿਲਾਂ ਦੁਰਗਾ ਦਾ ਭਗਤ ਸੀ ਫੇਰ ਰਾਮਾਨੰਦ ਜੀ ਦਾ ਚੇਲਾ ਹੋ ਕੇ ਵੈਰਾਗਦਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸੀਤਾ ਸਮੇਤ ਘਰ ਤਿਆਗਕੇ ਦੇਸ਼ਾਟਨ ਕਰਕੇ ਅਵਸਥਾ ਵਿਤਾਈ ਇਸ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਦੇਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. "ਪੀਪਾ ਪ੍ਰਣਵੈ ਪਰਮ ਤਤੁ ਹੈ". (ਧਨਾ ਪੀਪਾ) [¹ਗਗਰੌਨ ਕੋਟੇ ਤੋਂ ੪੫ ਮੀਲ ਦੱਖਣ ਪੂਰਬ ਹੈ.]

Bhagat Pipa one of whose hymns is incorporated in the Guru Granth Sahib, was a prince who renounced his throne in search of spiritual solace. He was born at Gagaraun, in present-day Jhalawar district of Rajasthan, about AD 1425. He was a devotee of the goddess Bhavani whose idol was enshrined in a temple within the premises of his palace. The goddess, it is said, once told him in a dream to visit Kashi (Varanasi) and receive initia­tion from Bhagat Ramanand. Pipa went to Kashi, but Ramanand refused to see him in his gaudy robes. Pipa cast off his royal apparel and put on a mendicant’s garment. He returned home after initiation and began to live like an ascetic. At his invitation Ramanand visited Gagaraun, and the raja lent his shoulder to the palanquin carrying him in a procession.

Pipa now finally decided to give up his throne and retire to a life of seclusion and meditation. He wept to Dwarka (Gujarat) where Lord Krishna, after the Mahabharata war, had spent the last years of his life. All the twelve wives of. Pipa insisted on accompanying him, but he took along only one, named Sita, who was of a pious temperament. He selected a cave for his residence from where he daily walked through a tunnel to the temple of Krsna on the sea coast. The temple is still a popular place of pilgrimage. and a fair is held there annually in Pipa’s memory. After what he thought was a personal encounter with the Lord, he gave up idol-worship.

He and his companion-wife started living in a jungle. After a period of penance, he set out roam­ing about the country to serve the common people. He, along with his wife, sang hymns and prayers of his own composition and collected money to be distributed among the poor. He fed the mendicants and treated them as God’s chosen ones. From an idol-worshipper (saguna bhakta) Pipã became a worshipper of the Formless One (nirguna devotee). As he says in his hymn in the Guru Granth Sahib, the body itself is the Supreme Being’s temple (kaiau deval). One need not make stone images of Him and burn incense or light candles in front of them.

Two collections of Pipa’s sayings are known to exist, namely Shn Pipa ji Bani and Sarab Gutaka, both in manuscript form. Pipa Math, a monastery in Dwarka, honours his memory.

ਖਾਲਸਾ ਦੀਵਾਨ ਪੈਗ਼ਾਮ

ਇਹ ਲੇਖ-ਸਾਮੱਗਰੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਜਾਂ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪ੍ਰਤੀਰੂਪਿਤ ਜਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਤ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਅਧਿਕਾਰ ਰਾਖਵੇਂ ਨਹੀਂ ਹਨ।